หน้าที่ของพยัญชนะ
๑. เป็นพยัญชนะต้น
คือ พยัญชนะซึ่งอยู่ต้นพยางค์ พยัญชนะทุกตัวทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้นได้
๒. เป็นตัวสะกด
คือ พยัญชนะที่อยู่ท้ายพยางค์มี ๘ เสียง เรียกว่ามาตราสะกด ได้แก่
แม่กน มี
น เป็นตัวสะกด และตัวอื่นทำหน้าที่เป็นตัวสะกดแทนได้ ได้แก่ น ญ ณ ร ล ฬ
แม่กง
มี ง เป็นตัวสะกด
แม่กม
มี ม เป็นตัวสะกด
แม่เกอว
มี ว เป็นตัวสะกด
แม่กก
มี ก เป็นตัวสะกด และตัวอื่นทำหน้าที่เหมือนตัว ก ได้แก่ ก ข ค ฆ
แม่กด
มี ด เป็นตัวสะกดและตัวอื่นทำหน้าที่เหมือนตัว ด ได้แก่ ด จ ช ซ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ด ถ ท
ธ
แม่กบ
มี บ เป็นตัวสะกด และตัวอื่นทำหน้าที่เหมือนตัว บ ได้แก่ บ ป พ ฟ ภ
เสียงพยัญชนะท้ายพยางค์หรือพยัญชนะสะกด เช่น
/ก/ มัก
มรรค สุก สุด เมฆ /ด/ บาท ชาติ คาด กฎหมาย ปรากฏ
/บ/ บาป
พาบภาพ ลาภ กราฟ /ง/ ทาง องค์
/น/ กาน
บริเวณ เรียน กาล กาฬ /ม/ คำ ธรรม
/ย/ ได ใย
ชัย อาย /ว/ เสา สาว
๓. เป็นตัวการันต์
คือ พยัญชนะที่อยู่ท้ายแต่ไม่ออกเสียงส่วนมากมาจากภาษาอื่น
๔.
เป็นตัวอักษรควบ คือ พยัญชนะที่ออกเสียงกล้ำกับ ร ล ว
๕. เป็นอักษรนำ
คือ พยัญชนะ ๒ ตัวประสมกันสระเดียวกันแต่ออกเสียง ๒ พยางค์
๖.
พยัญชนะที่เป็นรูปสระด้วย คือ ย ว อ
๗. พยัญชนะอัฒสระ
คือ พยัญชนะที่มีเสียงกึ่งสระ ได้แก่ ย (อิ อี) ร (ฤ ฤา) ล (ฦ ฦา) อ (อุ อู )
๘.
พยัญชนะที่ไม่ใช้เป็นตัวสะกด ได้แก่ ฌ ฉ ผ ฝ ห อ ฮ (ฃฅ)
๙.
พยัญชนะทีทำไม่ใช้ในปัจจุบัน คือ ฃ ฅ
0 comments:
Post a Comment